Merhaba,
Yaklaşık bir hafta önce, oturduğum sitede bir kadının evinde ölüsünü buldular. Kendisi avukatmış. Bulduklarında dört gün falan geçmiş. Kadın elektrik sobasını yatağının yanına yakmış ve bu nedenle ölüsü erkenden çürümüş. Komşusu kokuyu fark etmiş ve yönetime haber vermiş. Polis kapıyı kırarak açmış.
Bazıları bir oğlu olduğunu söylüyor, bazıları hiç çocuğu olmadığını, eşinden yıllar önce boşandığını ve bir kız kardeşi olduğunu söylüyor. Ama sonuç itibarı ile kadının kimsesi yokmuş. Anlatıldığına göre kimseyle görüşmezmiş. Bir anlamda yalnızlık kendi tercihiymiş.
Sonra bugün buna benzer bir haberi annemden de duydum. Köyde de birinin başına aynısı gelmiş onu da dört gün sonra bulmuşlar.
Peki böyle mi olmalıydı? Bence hayır.
Eskiden komşuluklar vardı. Herkes birbirini arar sorardı. Akrabalar vardı. Her bayram en yaşlılar ziyaret edilirdi. Zaten yaşlılar öyle yalnız yaşamazdı. Oğlunun yanında yaşardı. Sonra bir şeyler hızla değişti. Genci, yaşlısı herkes yalnızlaştı.
Ölümler arttı ve daha çok duymaya başladık çürümüş cesetleri. O yüzden karar verdim. Eğer ömrüm olursa, yaşlanınca gidip huzur evine yerleşeceğim. Yalnız ölürüm ama sabahına bulurlar beni.
Sıkıcı bu konular. İnsanın içi burkuluyor. Dua edelim. Allah hayırlı ölüm versin.
Sevgiyle kalın
Şafak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Konu hakkındaki fikirleriniz benim için çok kıymetli. Lütfen yorumunuzu ekleyiniz. Yorumunuzdan sonra size profilinizden ulaşabileceğim için lütfen link bırakmayın.
Link İçeren Yorumları çok üzülerek yayınlayamıyorum