Merhaba,
Bir yıl daha gitti ömrümüzden. Bu yıl her yıldan daha farklı oldu bir çoğumuz için. Ölümler, isyanlar, vicdansızlıklar, nefretler.... Dünyanın genel haline bakınca, insana benim burada ne işim var dedirten bir çok acı....
Güzel günlerde yaşadık özelimizde. Belki terfi ettik, belki uzun zamandır sevdiğimiz kız yada erkekle evlendik. çocuğumuz oldu, başarılarımız alkışlandı. Belki bu yıl çok para kazandık belki de en parasız yılımız bu yıldı. Hayallerine yaklaşanlar oldu, kavuşanlar, hayallerinden sonsuza kadar uzaklaşanlar....
Ne yaşarsak yaşayalım, tek başımıza yaşamıyoruz. Bir toplumun parçasıyız. Yaşadığımız ülkeyi de geçin bir dünyanın parçasıyız. Ve içinde milyarlarca aynı güç tarafından yaradılan ama Yaradan'ın herkese eşit mesafede durduğu insan toplulukları var. Dünyanın gerçeklerine sırtımızı dönebilmemiz imkansız. Sadece farklarımızı konuşarak, öteki beriki ayrımına girmeden insan olmayı sorgulayabilmemiz lazım. Ama nerede öyle insanlar.
Dünyada ilk dökülen kan Habil'in kanı. Kanı döken de kardeşi.... Kardeşin kardeşi insani zaaflar nedeniyle katlettiği bir dünyada yaşıyoruz. Para ve iktidar hırsı ile kan döken sultanlar, krallar, para babaları gördü bu dünya. Hiç biteceğe de benzemiyor. İnsanoğlu bu olup bitene seyirci kalmaya da devam edecek. Ne için? Oysa ki yaşamın nedeni, doğru yolda gidip, kimseyi kırmadan, üzmeden, mutlu mesut yaşamak değil mi?
Benim için bolca sorgulamalı geçen bir yıl oldu bu yıl. Neden dünyadayım, ne istiyorum, benden ne istiyorlar, bu hayat hep böyle mi devam edecek, bir çıkış yolu yok mu? Gelecek, gelecek mi? Çocuklarımı nasıl koruyacağım? Neden yaşam var? Ve buna benzer akla gelebilecek her soruyu içimde, dışımda yaşadığım bir yıl oldu. Bolca ağladım, bolca endişelendim ve az sevindim. Kendi sınavımın içinde kendimi bol bol irdeledim.
Aldığım yeni kararlar da oldu. Hayatımdan çıkardığım, çıkan insanlar. Hayatıma daha çok kattıklarım. Mesela bekletilerimi azalttım insanlardan. Herkesi olduğu gibi kabul etmeye karar verdim. Fikrime. huyuma, suyuma uymayanları sadece tanıdık olarak bırakmayı, yaptıkları yada söylediklerine takılıp kalmamayı kendime misyon olarak edinmeye karar verdim.
Çocuklarımla daha çok vakit geçirmeye, sosyal medyadan uzaklamaya karar verdim. Daha çok kitap okumaya başladım. Kendime yeni bir hobi edindim. Herşeyi kontrol etme merakımdan uzaklaşmanın bana daha iyi gelebileceğini anladım. Bu dünyada tek olmadığımı, ben gittikten sonra da insanların yaşamaya devam edebileceğini, her şeye yetişememenin çok da kötü olmadığını, "yetişemezsem de yetişemem hayat devam eder" diyebilmeyi öğrenmeye karar verdim.
Benim için 2016 bol öğretili oldu anlayacağınız. Blogumda da yazan hayatın kafama vura vura öğrettiği "önemli olan sensin bunu unutma" sözünü , eğer gerçekten hala öğrenemezsem öğrenene kadar hayatın beni örselemeye devam edeceğini bir kere daha anladım.
Ne olursa olsun önemli olan ben olmalıyım benim için.....
Peki sizler için bu yıl nasıl geçti? Siz de öğrendiniz mi yeni şeyler?
Sevgiler
Şafak
