4 May 2013

YESENE ÇOCUĞUM.....

Merhaba,

İnsanın yemek seçen bir çocuğu olması ne zor. Annemi şimdi daha iyi anlıyorum. Bende küçükken yemek seçerdim ve annem çok kızardı. Anneler boşuna demiyorlar "anne olunca anlarsın" diye. Seni çok iyi anlıyorum annem.

Büyük oğlum Ege dört yaşında. Bebekken açlığa dayanamadığı için benimde sütüm çok az olduğundan ne yazık ki mama ile besledik onu. Öyle ki biberonu yetiştiremezdik. Yanakları kocaman tombul tombuldu.


Keşke hep öyle kalsaydı. Zaman geçip büyümeye başladıkça yemek düzeni de değişmeye başladı. Bu biraz da bizim yüzümüzden oldu. Çünkü yemek masasını  tiyatro sahnesine çevirdik. Yemekleri eğlenceli hale getirelim derken çocuğun yemek yeme kalitesini düşürdük.

Ege şeker ve çikolataya çok düşkün. Bu aslında birazda çok küçük yaşta gitmek zorunda kaldığı kreşte oldu. Biz henüz evde şekerli bir şey vermezken oğlumuzun zaman zaman ödül olarak şeker yediğinden habersizdik. Bunu bir gün işten erken çıkmam nedeniyle kreşe almaya gittiğimde öğrendim. Kendi öğretmeni değil ama başka bir öğretmen nöbetçi olduğunda çocuklar uslu dursun diye onlara şeker veriyormuş. Hemen uyardım ama iş işten geçmişti.

Aslında güçlü ve akranlarına göre oldukça gelişmiş bir çocuk ama yemek seçiyor olması beni gerçekten üzüyor. Mesela hiçbir bakliyatı yemiyor, bezelye, barbunya, domates yemiyor. Et pek tüketmiyor. Bazen 1 köfte zar zor yiyiyor. Nerdeyse tüm yemeklerin içine çok sevdiği havuçtan koyarak en azından pişerken vitaminleri geçmiştir diye kendimi avutuyorum.

Yarın yemekte bezelye var. Bakalım yedirebilecekmiyiz. Allah hepimize bol bol yiyen çocuklar nasip etsin.

Sevgiyle, dostçakalın



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...