7 May 2016

Kimse İçin Ağlama Önemli Olan Sensin Bunu Asla Unutma

Merhaba

Normalde güçlü bir insanımdır. Kolayca korkuya kapılmam. Çünkü korkuların bizi ele geçirebileceğine ve yaşam enerjimizi emeceğine inanırım. Hayatım boyunca düştüğüm anlarda oldu elimde olan yada olmayan sebeplerden dolayı. Hatta tüm yaşama sevincimin yok olduğuna şahit olanlarda olmuştur. Beni elimden tutup bilerek yada bilmeyerek ayağa kaldıran dostlarım da.  Ne olursa olsun bir şekilde toparlandım.

Geçenlerde bir takipçimden bir mesaj aldım. Logomda yer alan "Kimse için ağlama önemli olan sensin bunu unutma" sözünün hayatımda önemli bir yeri olduğunu düşündüğünü ve neler olduğunu merak ettiğini söylüyordu. Evet bu bana ait bir cümle, evet bu sözün benim için anlamı büyük. Çünkü yaşanan bazı şeyler şunu gösteriyor ki, ne kadar çok destek olan kişi olursa olsun hayatında, hep bir yerlerde yalnızsın özünde. Herkesin kendine ait bir yaşamı ve tercihleri var. Sizin için, sizin kadar üzülebilecek kimse olmaz hayatta. Ve bizler bazen, öyle beklentiler içine giriyoruz ki insanlar ile ilgili o beklenti bir anda içinde bulunduğunuz üzücü durumdan daha fazla acı verebiliyor.

Benim hayatımda da tabi ki bazı olaylar oldu, hatta bir çok insan bana benzer bir şeyler yaşadı yani abartacak çok şey yok aslında :) Herkesin yaşadığı kendine göre büyük. Ve bence yaradan gerçekten de taşıyabileceğinden daha büyük yük vermiyor kimseye. İnsan doğası gereği öyle şeylere alışıyor ki, sonra kendisi de buna şaşıyor. Bu aralar yaşadıklarımdan esinlendiğim bir kitap yazmaya bile başladım. Bilmiyorum sonunu getirebilecek miyim?

İnsan bazen yalnız kalıyor ve ne yapacağını bilemiyor. O zamanlarda sanırım dönüp içine bakması gerekiyor. Ne istediğine, onu neyin iyileştirebileceğine doğru cevabı sadece kendisi verebiliyor. Mesela hayatımda böyle bir dönem olmuştu. Ne hissettiğimi bilmediğim, içine girdiğim boşluğun istediğim bir şey mi olduğunu yoksa beni çok mu üzdüğünü anlayamadığım günler. Başıma gelen şeyin haksızlık olduğunu düşünüyordum, bu kadarını hak etmediğime inanıyordum.


Ve günlerim anlamsız bir şekilde durmadan kendimi, ne istediğimi düşünerek geçiyordu.  Kimseyle detayları paylaşmıyordum da. İçimden geçenleri ne kendime ne de bir başkasına anlatmıyordum. Sonra bir gün bir arkadaşım, neden hayal kurmayı bıraktığımı sordu. O sorunun cevabını bile uzun süre düşündüm. O dönemlerin başında hiç kesilmeyen mide bulantılarım vardı. Bir çok doktora gittim. En son emar çektirmeye kadar gitti kesilmeyen bulantılarım. Emardan sonra doktor ile görüşmemde öyle bir şey oldu ki, bir anda kendimi içimdeki şeyleri ona anlatırken buldum :) Sanırım 10 dakika hiç durmadan konuşmuşumdur. Şaşırmıştır herhalde doktor da halime ama bir şey de diyemedi. Uzmanlık alanı olmadığı halde beni hiç sözümü kesmeden dinledi :) Oradan çıkıp taksiye bindiğimde, inanır mısınız mide bulantım kesilmişti. Bir daha da bulanmadı.

O gün dedim işte, logodaki sözü kendime. "Hiç bir şey için ağlama, önemli olan sensin bunu asla unutma"

Gerçekten de, kim sizin için sizin kadar üzülebilir? Kim gerçekten kendinizi üzmenize değer? Zaten değecek olsa, hiç üzülmenize izin verir mi? Vermez... Biraz karmaşık oldu belki ama, bir düşünün en son ne için üzüldüğünüzü? Şu an gözünüzü kapatıp dünyadan gitseniz, üzüldüğünüz şeyde ne ne kadar değişir yada sizi üzen o kişinin hayatı ne kadar değişir? Kendimize borçluyuz ayakta kalmayı. Yara aldığınızda nasıl iyileşebileceğinizi biliyorsunuzdur. Kim ne derse desin onu yapın, iyileştirin kendinizi. Hiç kimse için ağlamayın, kimsenin sizi ağlatmasına da izin vermeyin.

Sevgiler

Şafak


12 yorum:

  1. 33 yaşıma kadar başkaları için yaşadım. herkesin yardımına koşan biri oldum. ama öyle bir an geldiki o koştuklarım yanımda diildi.
    ben artık bu noktadan sonra, başkalarının tabiriyle bencil, kendi tabirimle ben merkezli oldum. o bana bencil diyenler, aslında bencil olmadığımı biliyor. sadece sürekli veren ve sürekli ilgilenen bir sevdaya alışan kişiler, alacakları bişey kalmayınca böyle bir söylem içerisine giriyor.
    ben artık herşeyimi küçülttüm, çevremi, yaşadığım alanı, herkesi.
    17 yaşında bu yana ülserle savaşıyorum. her yıl en az 4 kez acile mide kanamasıyla gidiyorum.
    ben 33 yaşımdan bu yana mide kanaması geçirmedim. ülserim bitti. mide düzenim değişti. kimin için, ne için kendimi paraladım o zaman? neden acıyı kendime verdim?
    ben önemliyim şafak hanım.
    burda beni değiştiren aykut oğutun bir kitabı var evrenden torpilim var
    okumadıysanız şiddetle öneriyorum size. Öyle bir kitap ki, beni aldı baştan aşağıya salladı, ağlama krizlerine soktu ve sonra iyileştim. şimdi benim gibi olan herkese sizin cümlenizle yaklaşıyorum.
    sana sen önemlisin. x başka bir kişi diil. bu ailende olabilir, ölümüne sevdiğin insanda. sen eğer sağlıklı bir ruh halinde olmazsan o çok sevdiklerine bir faydan olmaz. bu konuda bencil ol, kendi önemini bil. değersiz olduğunu asla hissetme. bunu sana hissettiren kişi veya kişilerden kaç uzaklaş.
    ne doluymuşum ben gene :)
    sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yazdıkların çok doğru, seninle aynı duyguları paylaşıyorum. Bizler çok şey bekliyoruz sanırım kendimizden bütün sorun orada. Sonrada değiştiremeyeceğimiz şeyler için kendimizi yiyip bitiriyoruz. Kimseye de bişey olmuyor cidden bir tek bize oluyor. Sana da çok geçmiş olsun inşallah bir daha bu kadar üzülmene izin vermezsin.
      Kitabı okumadım. merak ettim umarım en kısa sürede okuyabilirim.
      Sevgiler
      Şafak

      Sil
  2. benim de fikrim bu kimse için kendimizi üzmeye değmez ve önce ben demeliyiz ama millet bencillikle suçlarken bunu yapabilmek çok zor..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. millet acaba neden bencillikle suçluyor ona bakmaz lazım sanırım. Kendi çıkarı içinse tabiki ne düşünürlerse düşünsünler demek lazım. Kim ne kadar veriyor ne kadar istiyora bakmak da lazım. Karşılıklı olunca herşey güzel.
      sevgiler

      Sil
  3. Kotu düşünceler enerjimizi sömürüyor gercekten. İnsanlar konuşurlar. Gülerler, yorum yaparlar, ama yanımızda olmazlar. Çok da takılmamak lazim olumsuz sözlere...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet öyle ama bunu başarabilmek bazen zor oluyor cidden. Ben ne yazık ki çabuk etkileniyorum. Bir süre sonra takmıyorum ama ilk başlarda cidden zor oluyor.

      Sil
  4. o kadar taktım ki uzun süre insanları ama son zamanlarda yasadığım saglık sorunlarında gördüm ki kimse yanımda yok dediğin gibi once kendimiz :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :( çok geçmiş olsun hep aynı şeyi söylüyoruz ama bazen zor oluyor uygulamak.

      Sil
  5. Bu yüzdendir bende uzunnn zamandır kendime ÖNCE BEN diyorum ;) ben mutsuzsam kimseyi mutlu edemem ama mutlu olmalarını istediğim bir ailem var o yüzden işe kendimden başlamam gerekiyor

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet aynen öyle, hatta mutsuz olunca en başta en yakımızdakileri üzüyoruz elimizde olmadan. Keşke herkes düşünceli olsa, kırmasa, üzmese

      Sil
  6. Çok güzel bir söz. Ben her şeyin kafama takarım ve üzülürüm. Karşımdakilerin ruhu bile duymaz.Bu sözünüzü sık sık kendime hatırlatmaya çalışacam.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. inşallah başarabilirsin. Zor ama. Bizim gibiler iflah olmaz derecede ince düşünenler için bazen sözler ve uygulamalar aynı olamıyor

      Sil

Konu hakkındaki fikirleriniz benim için çok kıymetli. Lütfen yorumunuzu ekleyiniz. Yorumunuzdan sonra size profilinizden ulaşabileceğim için lütfen link bırakmayın.
Link İçeren Yorumları çok üzülerek yayınlayamıyorum

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...